Onlangs liep ik mee met de Zwolse halve marathon.
Dit hardloopevenement was bij de opening van inschrijving in februari binnen een dag volgeboekt! Hardlopen is een hype.
Er stonden dan ook duizenden deelnemers ’s avonds om 20.15 uur klaar om deze uitdaging met zichzelf aan te gaan.
En een uitdaging wás het: ruim 21 kilometer hardlopen in een persoonlijke tijd. Voor mij was dat om en nabij de twee uur finishen.
Het is interessant om eens rond te kijken terwijl je zelf aan het ‘opwarmen’ bent. De één trekt nog sprintjes, een ander staat voor de Dixie om de blaas te legen. Diverse sporters staan gezellig met elkaar te keuvelen en weer anderen staren in gedachten voor zich uit.
Ikzelf deed als recreant mee. Mijn zoon liep vorig jaar mee en toen mocht ik hem aanmoedigen.
Toen al wist ik: volgend jaar doe ik ook mee. Dit jaar liepen we samen! Vanaf het moment van aanmelden in februari begon ik met trainen, drie maal per week.
Ik merkte dat ik een innerlijke motivatie had om mee te doen. Het was niet alleen de euforie van het straks toegejuicht worden door een meute toeschouwers, inclusief mijn gezin. Er zat iets binnenin mij. Een gevoel dat het ook gewoon goed was om wat meer te bewegen. Een mooie manier om mijn lichaam, dat vaak in een statische houding gesprekken voert met anderen, weer energie te geven. Mijn hart wat meer te laten pompen, mijn overtollige vetrandjes kwijt te raken, inclusief het nodige gewicht dat kennelijk hoort bij de midlife periode.
Met deze ‘motiverende zelf-dialoog’ in het achterhoofd begon ik fanatiek te trainen.
Ik vond vaste routes om te trainen en die hielpen mij me te concentreren op de afstanden. En af en toe week ik daarvan af, want afwisseling van landschap geeft ook plezier aan het lopen.
En dan, gek genoeg, ondanks die gemotiveerde houding en die positieve vibe, duurde het niet lang of er kwamen excuses!
Ik had soms gewoon geen tijd. Dat was een heel legitieme, want als ondernemer zit je immers nooit stil?
Ik had af en toe ook geen zin.
Die was lastiger, want mijn gedreven-IK vond dat ik me niet moest aanstellen, maar gewoon moest gáán!
Dat leverde dan weer een irritante discussie met mijzelf op. Meestal won de sportieve kant die discussie …
Maar soms was het gewoon te warm, te koud, te nat, te donker, te vroeg of te laat.
Oftewel, er waren best nog weleens momenten dat ik mijn geplande training oversloeg. En toch bleef dat beperkt, want ik was gemotiveerd.
En het trainingsschema hielp mij gelukkig vol te houden.
Maar de keuze maken om mee te doen is nog geen garantie om de rit te volbrengen!
En dat geldt voor veel meer zaken in het leven.
We maken elke dag onze keuzes. Sommige zijn gewoon een dag houdbaar. Welke kleren trek ik vandaag aan? Wat eten we vanavond? Ga ik met de fiets of toch met de auto? Keuzes die we elke dag weer opnieuw maken.
Maar sommige keuzes zijn bepalender voor onszelf, voor wie we willen zijn, voor wat we willen betekenen. Keuzes voor het leven en voor het werken.
Voor de plek in het gezin, in de werkkring, de vriendenkring, de kerk, de sportclub, de hobbyclub, de maatschappij, etc.
Elke keuze die je dan maakt vergt een commitment met jezelf. En die afspraak met je zelf is het meest duurzaam als je er dan ook helemaal achter staat!
Welke excuses herken jij bij jezelf, waardoor je soms moeilijk in beweging komt? Wat gebeurt er in jouw leven, waardoor je jezelf tegenhoudt om stappen te zetten?
Wat zeg je tegen jezelf? Welk gedrag is daarbij vaak bepalend?
Voor mij was deze training niet het einde van alles. Het was niet bepalend voor wie ik wil zijn.
Ik ben er uiteraard wel supertrots op dat ik dit heb kunnen doen en het heb weten vol te houden!
Maar een training overslaan is minder ingrijpend dan belangrijke beslissingen in je leven bewust NIET nemen.
In mijn e-boek Durf (als man) kwetsbaar te zijn! beschrijf ik de dilemma’s die ikzelf tegenkwam.
Ik weet wat er voor nodig is (soms maar heel weinig!) om de handdoek in de ring te gooien. Maar ik weet ook hoeveel voldoening het oplevert om de finish van je eigen doelen te halen!
Ik daag je uit kritisch naar je eigen leven te kijken en te ontdekken welke doelen jij in je leven nog niet hebt bereikt!
Is dat nu eindelijk de keuze maken alsnog je droom te gaan volgen en daarvoor die studie op te pakken of die baan te gaan zoeken?
Is dat nu eindelijk jezelf die plek geven die je verdient, dus méér voor jezelf op te komen en niet langer te reageren op wat anderen van je verwachten?
Is dat nu eindelijk jezelf toestaan de ruimte in te nemen voor die leuke hobby, waarvan je tot nu toe hebt gezegd dat je er – met alle verplichtingen die er zijn – geen tijd voor hebt?!
Het lijkt misschien best even confronterend als je dit leest. En het is verleidelijk om nu al excuses te gaan bedenken om niet te gaan ‘trainen’. Die excuses blijven er altijd, totdat jij ze naast je neer legt.
Na een tijd van 2 uur en 6 minuten finishte ik zaterdag als 2817e deelnemer (van de 3683). Niet de snelste, maar zeker één van de voldaanste!
Ik gun jou ook van harte deze voldoening. Dat je in staat bent om te kiezen.
En dat vraagt actie, vertrouwen, doorzettingsvermogen én een beetje geduld.
Hoe gaaf is het als jij straks in staat blijkt te zijn de regie over je leven te nemen – waar die dan ook maar tot uiting mag komen.
Dat is soms spannend én inspannend. Het kan lastig zijn om vol te houden en verleidelijk om ermee te stoppen.
De weg van de minste weerstand is vaak het overgaan tot de orde van de dag.
Maar dat is ook de weg die leidt tot de grootste teleurstellingen en frustraties!
En daarom hoop ik dat jij, net als ik, in staat bent om in beweging te komen en jouw eerste stappen te gaan zetten…!
Behoefte om te sparren? Neem gerust contact met mij op.
Ik help je graag verder. En deel daarbij met plezier mijn ervaringen!
